We will beat this!!

Weet je nog mijn post over mezelf als kleine garnaal? Ik deed er een mini preekje over passie
En passie heb ik!! Ohja zeker weten. Voor vele dingen maar vooral voor mijn gezin

Ik leef ervoor om mijn gezin gelukkig te maken en dat klinkt heel melig maar dat maakt me niets uit :)
Jurgen die ziek werd,was effe slikken. Oh zo vreselijk om je man daar in het ziekenhuis te zien liggen op intensieve, je kan niets doen enkel naast hem gaan zitten (tussen 14.30 - 15.00 of 19.30 - 20.00), hem proberen te bemoedigen en te updaten over de buitenwereld.
Je wilt je man blij maken, mopjes vertellen die vreselijk flauw zijn, heel veel foto's doorsturen van ons Marthe, zorgen dat hij bezoek en kaartjes krijgt enz., enz.

En toch... je voelt je zo machteloos, al wat je doet voelt toch niet goed genoeg, je wilt zorgen dat én man én kind het goed hebben, je wilt bij hen beide zijn,...
Het is nooit goed genoeg, er is altijd een maar...

En toen kwam het idee van vriendin sarah voor het shirt waar je alles over las in het vorig blogje.
En bam je kan je ene passie gebruiken om iets te doen voor je andere passie.
Het is maar een shirt maar ik had er zoooo veel voldoening van en dat zijn de leukste naaisels toch?

En ik wist dat ik er nog moest maken, niemand draagt graag 5 dagen hetzelfde.
Alle positieve reacties (patent is bijvoorbeeld een van meest gehoorde woorden de laatste weken) daagde me uit om het volgende shirt NOG te verbeteren.

Jurgen koos zelf stofje uit bij onze Stoffenmadam. Wist je trouwens dat ze net een 2e winkel opende?
Voor het patroon basseerde ik me op Billie van zonen 09.

 

Shirt 1 ging maar gedeeltelijk open maar dat zorgde ervoor dat je wanneer je dit wilde uitdoen, je dit langs beneden moest omdat je anders met je shirt aan het infuus bleef hangen (niet handig e).

En? Zien jullie de aanpassing aan het nieuwe shirt?

Dit shirt kan helemaal open, zo kan je het uit- en aandoen als een soort vest. Zoals je ziet nog steeds past het infuus er eenvoudig door.

Mijn man is trouwens een topper, hoe positief hij steeds blijft daar kan ik best veel van leren.

Gelukkig reageert hij ook redelijk goed op de chemo. Hij is uiteraard erg moe maar de misselijkheid is vaak na paar dagen al helemaal voorbij. 

En hij blijft lachen!! Elke dag weer!! Ik hoop dat het zo bij elke kuur mag blijven! (wauw dat zijn veel uitroeptekens haha)

En mijn knapperd? Die blijft (zelfs met zijn kale hoofd) altijd de knapste, en daarom trakteer ik jullie met liefde nog op enkele fotokes.

Het excuus is het shirt uiteraard maar hey ik stoef ook graag met men knapperd ;)

 Ik zie je graag knapperd! En you know we will beat this!!